ഞാൻ..

കാഴ്ച്ചക്കാരൻ മാത്രം..

ഞാൻ ഇന്നലെ ഒരാളെ പരിചയപ്പെട്ടു. എഴുപതിനടുത്തു പ്രായം. അക്കാലത്തെ എഞ്ചിനീയറിംഗ് ഗ്രാജുവേറ്റ് ആണ്. നല്ല ജോലി ഉണ്ടായിരുന്നു. അത് വേണ്ടെന്നു വച്ച് ബിസിനസ്‌ ആരംഭിച്ചു. നിറയെ ജോലിക്കാർ. ബിസിനസ്‌ നന്നായി വളർന്നു.

അപ്രതീക്ഷിതിമായി അപകടത്തിൽ പെട്ട് ചലനശേഷി നശിച്ചു. ബിസിനസ്‌ ക്ഷയിച്ചു. ഞാൻ കാണുമ്പോൾ ഒരു ഫ്ലാറ്റിൽ ഒറ്റപ്പെട്ടു ചിതറിയ വീട്ടുസാധനങ്ങളുടെയും പുസ്തകങ്ങളുടെയും പഴയ ഫയലുകളുടെയും ഇടയിൽ, ബിസിനെസ്സിന്റെ തകർച്ചകൾ സമ്മാനിച്ച കേസ് ഫയലുകളുമായി ഇരിക്കുന്നു. കുടുംബം എവിടെ എങ്ങനെ എന്നറിയില്ല.

എല്ലാം എന്റെ പ്ലാനുകൾക്ക് അനുസരിച്ച്, ഞാൻ ചെയുന്നത് ആണു എന്നു ധരിക്കുന്നത് എത്ര തെറ്റ്. ഞാൻ ഒന്നും ചെയ്യുന്നില്ല. എനിക്ക് ഒന്നും ചെയ്യാനും കഴിയുകയില്ല.

മേലുദാഹരണം അതല്ലെ കാണിക്കുന്നത്. എനിക്കു ചെയ്യാൻ കഴിയുന്നത്‌ ഞാൻ മാറുക എന്നതു മാത്രം ആണ്. അല്ലെങ്കിൽ, എന്റെ നിയതികളിൽ ഞാൻ ഒന്നും അല്ലാത്ത സ്ഥിതിക്ക് ഞാനെന്ന ഭാവം മറക്കാം.